گره از گیسوی انبوه تو وا نتوان کرد
گره از گــیسوی انبوه تو وا نتوان کرد
دست در خرمن آن زلف دو تا نتوان کرد
جادوی زلف تو و خواهش من مسئله ایست
که در آن مسئله هم چون و چرا نتوان کرد
نیـک دانم که علــــیرغم چـنین خـرمن زلف
با جفا کاری و هجران تو تا نتوان کرد
گرچه آن زلــف به پا کرده دو صـد غائلـه را
پای این غائله آشوب به پا نتوان کرد
ما رضــــائیم به هـر آن چه مـــقدر کــردی
لـیکن انگار تو را هـیچ رضا نتوان کرد
مـسجد و بتـــکده در دیدۀ ما یکسان است
این دو تا را ز هم ای دوست جدا نتوان کرد
به جز از دست تو با هـــیچ دوا و دستی
درد ما را که نهفته است دوا نتوان کرد
با من و شیخ و شهاب و دو سه محتاج فقیر
در شب عید به دین گونه جفا نتوان کرد
شب عید فطر ۱۴۲۳
چهاردهم آذر ماه ۱۳۸۱
این مرد که عاشق تو شد پیر شده است
