سـاز بنـواز كـه من رقـص كنان بر خيزم
هم صحبتي با تو
صبح محشركه من از خواب گران برخيزم واي آن موقــع اگـر دل نگران بر خـيزم
يـك نـــشاني بـده اي دولــت بيــدار كـه مـن در چنين صبح بدان نام و نشان بر خيزم
من و هم صحبتي ات باد وبه من لعـنت باد كـه اگــر مـن به امـــيد دگـران بر خــيزم
با دو صد ناز مي ائي و من از كثرت شوق به تماشـاي چـنين سرو چــمان بر خيزم
آنقــــدر نـــاز و ادا ريخــته ای در چــشـمم كـه اجازت نـدهــد بي هــيجان بـر خــيزم
مجلس رقص ومن و ناز ؟ محالست رفيق سـاز بنـواز كه من رقـص كنان بر خيزم
تو و اين موي و مـيان لـطف نما و كرمي قـبل از آني كه به ناگـه ز ميان بر خيزم
گـرچه بي دل همهْ عـمر به سر شـد لـيكن رخصتي كو كه ز جا با دل و جان برخيزم
گـر صـدايم نـزند صـور بـه همراه شـهاب نفس گرم تـو گر هـست از آن بر خـيزم
هيجدهم آذر 91