مشد صفدر زنت مرده است

   

                                                        

مشد صـفدر زنت این تازگی مـرده است انگاری      

                                                   و جایـش را بـه قــبرستان ده بـرده است انگـاری

کجائی؟؟!! عمر او ده روز پیــش از این بسر آمد         

                                                   هــنوز آب تنـش در گـل نیــافسرده است انگاری

خودت از روی نا مردی تر وخشکش نمی کردی          

                                                    دل او خــیلی از دســت تــو آزرده اسـت انگاری 

تو هم پایت لــب گور و غـضنفر دخـترش کـوکب          

                                                    فـریب میش و بز های تو را خورده است انگاری

به غـــیر از تو کسی در ده بــرای دیدن رویـــش          

                                                     حجاب از روی آن گلچهره نسترده است انگاری

تمام اهــل ده پشت سرت گــــفتند این ناکس            

                                                     عجب شانــسی برایش باد آورده است انگاری

به نادانی نزن خود را که مرغ و جوجه هایش را          

                                                   کـــسی در اول پائیــز نــشمرده اســـت انگاری

                                                        ۱۵ شهریور ماه ۱۳۹۱

دیشب من و دو چشمم بسیار گریه کردیم

                                                       چــقدر گریه کردیم  ؟

 

          اوج نـا مرادی

  

دیـشب من و دو چشـمم بــسیار گریه کـردیم

                   مـــاننـــــد ابـــر مـــاه آذار گـــریـه کــــردیــم

حــدی نداشت دیـشب اشگی که ما فـشاندیـم

                   بی حد و حـصر و مرز و مـقـدار گریه کردیم

نشـمرده ایــم امـــا شـاید مــن و دو چشــمم

                   تا صــبـح  بیشـتر از صـــد بـار گــریه کـردیم

دلــــبر ز بــی وفــائی از مـــا کشــــید دامـن

                   مـا نیــز در رثـای ایــن کـــار گــــریه کـردیم

شب بود و دست ما هـم کـوته ز گــیسوانش

                   بـی تـار مـــوی تــار آن یـــار گـــریه کــردیم

بیــماری تمـــــنا تســـکین نیـــافــت یک آن

                    دیشـــب به حـــــال زار بیـــما ر گـریه کردیم

در اوج نـا مــرادی هــــمراه بــا شــــهـابی

                    در پهـــنۀ شـــبی زیــن رفـــتا ر گـریه کردیم

 

                                                              جـــمعه2/3/1385