مرگ شمع
میخورم قســــم بجان دوستان یا جان شــــــمع کز فـتوت کس نشد هم شان وهم پیمان شمع
من نمی دانم کدامــین دســــت این را زد رقـــم کاتـشی افـــتاد از روز ازل برجـــان شــمع
مرگ جانکاه است وسخت اما تعجب کردم از مردن خاموش و با آرامـش وآســـان شــمع
میکند خودسوزی از روی صداقت پیش جمع می شود آرام از خود سـوختن وجدان شمع
ای دریغا از طبیـــــــبانی که در ایــن روزها سخت عاجز گشته اند از دارو و درمان شمع
برمزارمردگــــــان هم شــــمع روشن میکنند وای از آنوقتی که خاموش است گورستان شمع
پاکبازی را تماشـــــا کن که با این ســــوختن هــــیچ نقصانی نمی یابی تو در ایمان شمع
هرکسی می داند این را با چنین اخلاق خوب روغن آگین بوده از روز نخستین نان شمع
محــــفل نورانی ای دارد هرآن عاشق که شد یک شبی در فرقت معشوق خود مهمان شمع
رفته ام با یک چنین وضعی بهـــمراه شهاب با ســـراپای وجودم بار ها قـــــربان شــمع
21 مهرماه 1388
این مرد که عاشق تو شد پیر شده است
