ســــیرم به جـان مــادرم از زندگـانی ام
از بــس مــرا بــه دور ســرت می دوانــی ام
ســــیرم به جـان مــادرم از زندگـانی ام
عـــمر مــــرا ببــین کــه بــــدون وجــــود تــو
طـی گـــشته و بــه سـر آمــد جـوانی ام
مـن یـک ســئوال دارم و خـواهــم جــواب آن
تـا کی مـرا بـه دور سـرت می دوانی ام
گفتم بکن هر آن چه که خواهی به من ولی
تـا کی در آتش غم خود می نشانی ام
گــــم شــد بدان جهت که نبـودی به یاد من
در انتــــــهای جادۀ هـستی نشانی ام
بــا ایــن کـه غافـــلی ز مـن امـا دمی بکـــن
رحمی بجسم بی رمق و استخوانی ام
کردی هـر آن چـه را که دلت خـواست با دلم
تـا کـی به روی تابۀ غـم می چــزانی ام
مــــثل شـــهاب خـــستۀ غـمگین تو عاقـبت
در ســـنگلاخ حـادثه ها می کـشانی ام
۱۳۹۰/۳/۲۴
۱۲و۱۱ رجب ۱۴۳۲هجری قمری
این مرد که عاشق تو شد پیر شده است
