جـــــمع اضداد
آن که گیسوی پریـــشان تو را بست به هم من و دل را ز غــم و هـجر تو پیوست به هم
در شگفتم که چسان طره موی تو و هــــجر داده اند از پی قـــتل چو منی دســت به هم
جـمع اضـداد محال است ولی من در عجبم که چه کس هـــجر تو را با دل من بست بهم
دل و هجران تو چون جام شرابی است زلال که بدادنـــد دو دلـــــداده ســــر مست به هم
کامرانی هـمه در عــــــشرت پنهانی نیست گاه در هجر و دلی هست که بسته است بهم
شیشه عـمر من دل شده را هجر شکـست یافت هم می نشد آنـکس که زند بست به هم
هــــمت خویـش بنـازم که زدم بــست مـدام شیشه عمر که از هجر تو بشکست به هم
دوش تا وقـت سـحر مرغ بیاســود و شـهاب دیده اش از غم و هجران تو ننشست به هم
ـ یازدهم اســـفند ماه ۱۳۸۴
این مرد که عاشق تو شد پیر شده است
