به مناسبت بد حجابی های بدون مرز
حجــــــا ب
نموده چهرة خود را بد و ن حــــــــد وحسـا ب به زور وسمه و روغن به زیر رنگ و لعـا ب
به چشم خو یش کشـید ه ا ست سرمه نا ب کشیده ا بروی خودرا چو طا ق یک محراب
عیان نموده در ا نظــا ر قا مــــتی وتنی
که تا به عشـوه ربا ید دلی در ا نجمنی
به گیسوا ن پریشـان بد ا د ه پیچش وتا ب سترده روسری از سـر فکنده ستر و حجاب
به نا ز و عشو ه و غــمز و به فخر و عتا ب نموده گیسوی خودرا به مش چورنگ شراب
کــــه با تلا ش وی آخـــــــر شــود زغنی
به مثل بلبل خو شخوان مست درچمنی
گرفـــــته چهــرة پر آب و رنگ خود را قا ب ربو د ه از کف مرد ا ن هرزه طا قت و تا ب
ند ا ند ا ین زن ا ز چهره بر گرفـــته نقـا ب تمــام زینت و پیرایه هـــست مثـل سـراب
شـــــود دریده ز گل یک دو روز پیرهــــنی
رود به دست خزان سو سنی و یا سمنی
بدون فکری و ا ند یشـه ا ی و رأ ی ثو ا ب گرفـته در ره طــغـیان نفس هرزه شـتا ب
ندای فطرت خو د را به جهد کرده جو ا ب برای خویش خریده ا ست درد و رنج و عذاب
که گوید از سر کــبر و غرور خویش زنی
نزا ده مـادر گـــــــیتی در عمـر مثل منی
ندانم این زن بی حجب و شرم و کله خراب که ا ز سـر نخو ت مد ا م رفـته به خو ا ب
ندیده درخـــــم گردون و چــــــرخ کج آدا ب به بند ه نپا ئیــد ه ا ست عهــد شـــبا ب
نکرده است فلک رحــم بر فقـیر و غنی
که بگسـلیده زهم تا ر و پود هر رسنی
شود طراوت و شور و نشا ط و قد رت شا ب پس از دو روز جوانی که رفت نقش بر آب
چـه سا لها که به نا گه رود ز کف به شتا ب چه عمرها که به غفلت شدند مثل حباب
نکرد فکر سر انجا م کا ین چنین بدنی
فـتد به طرز فجـیعی میان یک کفنی
این مرد که عاشق تو شد پیر شده است
