بلند پروازی
بلند پرو ا زی
فــراتر از گلــــــیم خــو د ا گر عا شـــــق نهد پا را
به هــــم می ریزد از ا فــــرا ط کاری دین و دنیـا را
غـلو کرده است حافـــــــظ با سمر قند و بخارا ئی
که بخشــید ه ا ست ترکان فریبا چشــــم رعنا را
کسی کز ثرو ت د نیا نصیبش شعر گفتن شد
کــــجا بخشـد به یک خـالی ســمر قند و بخا را را
به خرد و پیــــــر و مرد و زن بگو در غایت جـرات
که گم کرده است حافظ سخت سوراخ تما شا را
همین حافظ که می بخشد به خا لی یک چنین ملکی
به هـــــنـگام عــــــمـل با لا برد د یوا ر حا شـا را
من ا ز زیبا ئی یو سف یقیـــــنم شد که عشق آرد
برون ا ز پرده عصــــــمت زنی مـــــثل زلیخــا را
فزون خوا هی سبب گردید تا از کف دهد خــــــسرو
تمــام حد و حــــــصر و کـر و فـر مــــلک دارا را
به گرد کــــعبه کمتر گرد اگر خوا هی شوی حاجی
اگر خوا هی شــوی حاجی طوافی کن دل ما را
شهاب از مهر مــهرویان که سنگین هست رو گردان
که نتوان نـرم کرد ن با تلطــف ســنگ خــــارا را
22 فروردین 1386
این مرد که عاشق تو شد پیر شده است
