کـنار هــفت ســینم عـید امــسال


      با توجه به الهام پذیری از نوشته های سر کار خانم الهام فرقانی در

                       ترنج خاتون – انجمن ادبی مولوی نجف آباد

کـنار هــفت ســـینم عـــید امــسال               نهـم عـکـس شـما را پیش قـرآن

تـو را مــادر حـسابی دوسـت دارم               فـراوان مخلصت هـستم پدر جان

                             *              *              *

به قـاب عکـستان در سـال تحـویل               نهم لب- بچه تان فکرتلافی است

به خود گفتم که لبهایت بر این قاب               برای عــید امـسال تو کافی است

                             *              *              *

فقط در بین ما یک سال چون برق                گذشـت اما نــشد دیدار حـــاصل

و مــن در آرزوی ایـن کــه روزی               شود در بین ما پـر این فــواصل

                             *              *              *

شــما پیـشم نمی آئیــد ؟؟!! بـاشـد                می آید بچـه تان پیــش شـما ها

دلـم می خواهــد آرامــش بگـــیرد                از این کــارم دل ریـش شـما ها

                                                 

                                                 91/12/23   

       

          

برای گربه ام که ناگهانی غیب شد

                                 به یاد پروین ! ! . .... روحش شاد

چه شـد ای گربۀ مقبول من کز پیش من رفــتی

                                        که آثاری ز رفـتار تو این جا نیــست انگـاری


هفشده روز رفته است و تو را این جا نمی بینم

                                   نه در ایوان نه در مـطبخ نه در پستو نه انباری


به یــادت بوده ام ایــن مــدت دوری ولــی گـویا


                                     مــرا با یک چــنین احـوال در خاطر نمی آری


مــیان چـــهره ات آثـــار مــشهودی نمــی دیــدم 


                                    که حاکی باشد از درد و غم و اندوه و بیماری


تو یادت هست آن روزی که خیس خیس در باران

                                 به روی گرده ات هم بود زخمی مهلک و کاری؟

و مـن آوردمــت پیـش خـودم با مـهر بیـش از حـد


                                  هــمـین جـا درکـنار ایـن اجـــاق گـرم دیــواری


و یادت هست این جا بچه ات را شیر می دادی


                                 بـدون غــصۀ فــردا بــه آرامـی ســـبکـــباری؟


مــگر فهــمیده ای دیــگر ز مـن کاری نمــی آید

                               که جا هـشتی مرا این جا میان خفت و خواری؟

غــم بی کـاری و قـهر زن و فرزند و بی پولی


                            تو هم خوش کرده ای دل را به این آشفته بازاری


تلاشی سـخت کردم که یـک روزی زنم خود را 


                                   ز درد دوری ات قدری به بی دردی و بیعاری


مــکن بـا مـن چــنین رفــتار های ناپــسندی را


                                 بیــا بـردار دســتت را از ایـن هــمسایه آزاری

نمیدانم ! خدائی مـن نمیدانـم  ! کـه از پیـشم 

                             تو جدی رفته ای یا اینکه کارت بوده سر کاری !

                                                     سه شنبه 16 آبان ماه 1391