گفتمـش پـرده بیـانـداز ز رویـت کـه شهاب
طلب
این چه شیرینی و شهدی و کدامین رطب است
که نهــان از من و از شــیخ در آن خــال لـب اسـت
این چه زلـفی اسـت خدایــا که چـو افکـند نقــاب
هــر کــسی دیـد بـرآن دوش گــمان کـرد شب اسـت
این پـــری پیـــکر غماز کــه دل بــــرد ز دســت
از چــه قــوم و کــدام ایــلی و اصــل و نسـب است
شـــب هجـــران مرا هــیـچ نـدیـد ی کــه چســـان
جــان بــه ماننــد شهـــابی هــمه دم درتعـــب اســت
بـــرده ام رنـــج بســی و هــــمه دیـدنـد که جـــان
بــا ارادت که بـــــه او داشـــــته ام در طلــــب است
ای خــوش آن بی ســرو پای هـــمه دم سر گردان
که شب و روز بــدان عـیـش نهــان در طرب است
گفتمــش پــرده بیـانــداز ز رویـــت کــه شهــــاب
ســال هـا رفــته و آن دل شـــده در تاب وتب است
۱۲بهمن ۱۳۸۴
این مرد که عاشق تو شد پیر شده است
