تو را قـــــسم به دیـن و مـذهب و قـر آن نیا آقا
تمــــنا می کـــــنم در نیــــــمۀ شعـــبان نیـــــا آقا تو را قـــــسم به دیـن و مـذهب و قـر آن نیا آقا
تو را جان همان شخصی که سز در چاه می نالد پی مـــــهمانـی یـــک قـــــوم نا فـــرمان نیا آقا
در این عــصری که از دست بد اندیـــشان بد اختر می آید در گلـــــوی راد مــردان جــــــان نیا آقا
در این عصری که می دزدند انسانهای دون همت ز دســـت یکـــــدگر در روز روشن نـــان نیـا آقا
پلـشت و زشــت و بی روح و روان نا پاک و نا زیبــا ز هر عصری چو گردیده است این دوران نیا آقا
طبیــــبی بهر درد خود نمــی خواهــــند این مـردم چو مــــسرورند بی دردان پـــی درمــان نیا آقا
در این بیــــغولـــه تا سـامان نیــــابد نا بـــسامانی به سـامان دادن انسان در این سـامان نیا آقا
مداوم گـــفتم ایــن را و پـس از این باز می گـــویم که تا درمان نگــــردد طـــینت انــسان نیـــا آقا
نخــواهی دید چون از دست انــسانهای بی ایمان به جز حـــرمان و اندوه و غـم و خذلان نیــا آقا
دروغ است این که می گوئـیم مشــتاق تو ایم امـا بـرغـم این دروغ و این لاف و این جولان نیا آقا
مــــراقب باش از هــر ســـو اگـــر امنـــیتی حاصــل نگــــردد از جــــفا و جــــور نا مـــردان نیــــا آقا
نیـــارد تـا بــه مـــاه چــــارده در نیــــــمۀ شعــــبان چو یک انسان سر گردان شهاب ایمان نیا آقا
۱۳ شعـــــبان
۱۸ شهــــریور ۱۳۸۵
این مرد که عاشق تو شد پیر شده است
