دســــــــتگیری
دست گــــیری
بدون وقـــفه مــی بارد ز دســـــتانم پریــــشانی و ایـن را کامـــلا از رنگ دســـتانم تــو می خوانی
کسی را هم نمی یابم که گیرد ساعتی دستی ز دســتانی که جـاری گــــشته از آنها پریـشانی
بدون هـــیچ امـــیدی نمی گـــیرد ســراغی کس از این دســــتان بی رونق تو این را خوب میدانی
می آید بی گمان یک شاخه گل این روز ها اینجا بــــرای بــارش بــر روی دســـتانم به مـــهمانی
مـــیان انچـــمادی تلــخ می مـــیرد اگر دســـــتی نگـــیری زین دو دست خـالی از رونق به آسانی
هـزاران دفعه هم گــــفتم یقین دارم که می آئی و این جـــا در کــنار نو گلی پژمــرده می مــانی
به روی دست من یک اســـتمالت را بیا بنشـــان به هـر طوری که شد ای آشنا تا هر چه بتوانی
شهاب نجف آبادی
جمعه ۱۳ شــــــعبان ۱۴۲۹
۲۴ مـــرداد ماه ۱۳۸۷
این مرد که عاشق تو شد پیر شده است
