لطف صاحب خانه
چه رمزی هست در دستت که تا وا می کنی آنرا مشامم می کند حس لحظه هائی بوی باران را
تماشائی است آن وقــــتی که در بار تو می بیند گدائی مثل من عـــــــــــطر توان افزای یک نان را
بروز لحظه های لــــطف بی حد و حسابت هـــــم نوازش می دهد با یک چـــــنین باریدنی جان را
قشنگ است اینکه مــیگویند می آید چنان وقتی که با دســتان خود سیراب سازی روح انسان را
چه اصراری در این داری که وقتی درد می جوشد فرو بنشـــــــــــانی از روی کرم در جان من آن را
در اعماق وجود خویش می بینم که یک شخصی تداوم می دهد یک خواهـــــش مملو از ایمان را
خدا را شــــــــکر می گویم که داری یاد می گیری حرارت بخشی دل هــــای ســـرد مستمندان را
و جا دارد چنین لطفی ز صاحب خانه ای چون تو تشــــکر های بی حد و حساب و مرز مهمان را
بهار ۱۳۸۹
این مرد که عاشق تو شد پیر شده است
