نشـان خــانه او را ز کــــس نمی پرســـــم
چو دل به دیدن او بی بهانه می کـــــشدم سپارم از سر شب عشق را قدم به قدم
برای دیدن آن قـــــــرص ماه خواهـــــم رفت به آســـــتان وصـــــالش میسر ار شــودم
نشـان خــانه او را ز کــــس نمی پرســـــم خودم رهی که به او منتهی شـــود بلدم
ببین چه شـــال یمــانی سه دور پیچـــیدم برای طی طــریقی کـــــمر شکن به قدم
دو سال پیش به او گفتم عاشقش هستم هنوز بر ســــر آن حرف خوبی ام که زدم
نهان نبوده زکس هم کز آن مناعت طــــبع هـــــــزار باره قــــبولم کــــند اگر چه بدم
چقدر زود رضا می دهــــد به خواســته ام در عشق هر چه بخواهم از آن صنم همه دم
به روی بام فلک می نشاندم هـــمه شب ز بام ســـرد زمین تا به زهـره می بردم
رهین مـــــــنت بغضــــــم که در نبــــودن او مـــــیان برکه ای از اشگ گرم می نهدم
چه می شود اگر آن مه ز باغ لطف شهاب ز شــــاخه گل نرگــــس هدیه ای دهدم
این مرد که عاشق تو شد پیر شده است
