این شعر در اسفند ماه ۱۳۷۹ مصادف با عید غدیر خم ۱۴۲۱ هجری سروده شده است

در این سال بطور استثنائی دو عید در دو سال ۷۹ و ۸۰ واقع شده است

امروز روز عید است ایام هم بهاری است               باید که پاس داریم این عید برترین را

در نزد شیعه عیدی محبوب تر از این نیست            دیگر نمی توان جست محبوب تر از این را

او در غدیر گل کرد در فصل خوب رویش                   پر کرد زین شکفتن از عطر خود زمین را

از عرش کبریائی وز محضر خدائی              شد جبرئیل نازل آن ختم مرسلین را

کای خاتم رسالت و ای کوکب هدایت           کامل نمودم از لطف امروز بر تو دین را

امروز حجت من اتمام شد به عالم                آگه کن از کرامت دل های مسلمین را

با یک چنین کرامت یا ایها المبلغ               ابلاغ کن به عالم پیغام راستین را

با یک چنین پیامی ای احمد گرامی          خوشحال کن در امروز دل های مومنین را

تکبیر گو و خود را از شرک و کفر برهان          بر خیز و بر زبان آر ایاک نستعین را

از یمن این فضیلت تسبیح گو فراوان              از شکر این کرامت بر خاک نه جبین را

وانگاه منتصب کن بر جای خویش زین پس        آن سید الوصیین وان شاه بی قرین را

هر خاتمی مزین با مهر یک نگین است        باید که پاس دارند هم خاتم ونگین را

 

هر چند روز عید است ایام هم بهاری است              اما میان شیعه مردی دلیر تنهاست

آیا شنیده ای در جائی کسی بگوید                     ای مردمان خدا را در بیشه شیر تنهاست

اما به عینه دیدیم در سال های عسرت                در گیر و دار طرح امری خطیر تنهاست

آن ها که در سقیفه بودند خوب دیدند                کاو هر زمان بدون یار و نصیر تنها ست

در فصل خوب رویش او در غدیر گل کرد               اما هنوز آن جا او در غدیر تنهاست

یک صد هزار انسان کم نیست شاهد اما            او بین این جماعت چون یک اسیر تنهاست

ما عهد کرده بودیم چون کوفیان نباشیم             اما چه شد که اکنون او بی وزیر تنهاست

ما در تداوم راه ماندیم و او مصمم                   بی هیچ هم قطاری در این مسیر تنهاست

در کوچه های عبرت این قوم مانده بی کس         این نسل نا بسامان بی پند پیر تنهاست

امروز یاد این مرد بی اعتنا به حرفش               در جوف سینه ها یا در هر ضمیر تنهاست

بایست خون بگرید چشم زمانه چون سیل            زیرا هنوز آن جا او در غدیر تنهاست

                                                                        شهاب نجف آبادی