چـپا ند آ ن شـب درون ظلمتی سرد             به آرامی خـود ش را توی بسـتر

برویـش با ز می شـد لطف گـــرمی             ز احســا س محـبت هــای همسر

                                     *         *         *

زنش مغروق در دریا ئی از خوا ب             تکـانی خورد و روی دنده غلطـید

هـــــنوز از فرط رویا د سته د سته             ز بآغ خواب نا زش لاله می چید

                                     *         *         *

ز شــــوهر با کـما ل مهـــر پرسـید             چـقدری تا اذان صبح مانده است

ولی می شـــد بفهمی خواب را حت             زنک راتا کجا با خود کشانده است

                                     *         *         *

د قـــایق دستـــشان را در نرفـــــتن             به همـدیگر درآن شب داده بودند

و زن هم پـلک هایش لحظه ای بعد             به روی یکـــدگر ا فـــــتاده بودند

                                     *         *         *

نـــیامد پا سخی زیرا که آن مـــــرد             جوابش در گـــلو نا گفته پژمــرد

و او ته مـا نده هـا ی بغـــض خودرا            بدون انـــفجاری در گــلو خــورد

                                     *         *         *

دلش می خواست در تاریکی شــب              نـیازارد در آن شب همسـرش را

مـــــــبا دا لحظه ای بـــیدار گـــردد              و بیــــند نا گهــا ن چشم ترش را

                                     *         *         *

و شــــــبهای دگـــر با ز از کنارش              بقــدری نرم و راحت می خرامید

که موری هــــم درون ظلمت اورا              به هـنگام تکآن خوردن نمی دید

                                     *         *         *

و اوهرشب پس ازوقتی که زن را             به هرنحوی که میشد خواب میکرد

به روی وسـعت ســجا ده خویــش              خودش را پــــیرو مهـــتا ب میکرد

                                     *         *         *

برغم هوش سرشاری که زن داشت            ز کــا ر شوهرش ســر در نیاورد

نفهمـید عاقــبت یک شب در عمرش            که شوهرتاسحرشبها چه میکرد

                                                         ۱۳۷۸