صــــحیفه حسن(Sahife-ye Hosn )

زند گی تلخ است مثل زهــــر ما ر ا ین روزها                  گنگ و سرد و تیره چون شب های تاراینـروزها

مثل عصرروزپا ئیزی پرا ز ا فســـردگی است                  صـــبح هــای مــشک خیز نو بهـا رایـن روزها

می شـــو د بر گــردۀ قـــلب فگـــار چون منی                   صد هزاران من غم وحرمان ســــواراین روزها

می نشیند آن طر ف ترمشتی ازگــل های یاس                   در کــنا رنا مـــرا دی ها بــه با ر ا یـن روزهــا

با زمی ا فـــــتم مـــیان خــرمنی نا بــــا وری                  با ســـر از با لای چةاه روز گـــآ را ا ین روزها

پرسه درپس کوچه های تنگ وخاک آلود هــم                   در چنین وضعی نمی آ ید به کةةةار ا ین روزها

می زند له له ز سـوز یک عـطش در نبــــضم                   پهـــنۀ قلـــبم به مـثل شةةـوره زار ا ین روزها

می روم در فکر و می ا فـتم بد ون اخـــــتیا ر                  در درون چـةـاه جــبر و ا خــــتیا ر ا ین روزها

آخ کز ا ین خــیل تلخی در گــلویم بغـــض هم                  می رســـــد تا حـد و مـرز ا نفــجار ا ین روزها

کا ش بغضم می شکست و کا شکی می نشست                  در وجود م ذرّهای صـبر و قـــرا ر ا ین روزها

                                                         اوائل شهریور ماه ۱۳۸۱