تجلی
تجــلی
چون متجــلی کند آن معـد ن غــــمزه نا ز را در دل خـــــــلق ا فکـــند هیمــــنه نیـــا ز را
ترسم از این که با چنین غـمزه و ناز بشکند شــــیخ کـه می رو د د ل ز کـــفش نما ز را
زند ه کند به غمزه در عمق د ل ســوخته ا ی شـــراره هــا ی آتـش یک غـم جانگـداز را
عقـل ند ا د قد که من د ر کف خو یش آ و رم طـرۀ مشـک ســائی و سلسـله ای دراز را
راز نهفتــه ا ی که بر مطرب شهر کشف شد کشــف نشــد به هـیچ روعا بد زهـد باز را
مفـتی شهر ما به رغم عقل و فهم و دانشـش فهم نکرد ذره ای ز ین همه رمز و راز را
گو که به کوی آن صـنم مقصد خویش کج نما ها تف ا گـر صـلا د هــد قا فـــله حجـا ز را
شیخ وشهاب دستشان چونکه نمیرسد به وی گـزیده اند بهر خود شـیوه سـوز و سـاز را
اول خرداد ماه ۱۳۸۶
این مرد که عاشق تو شد پیر شده است
