وقتی که از صــداقت خود حرف می زنم
صداقت
با من به هر بهانه که رفـــــتار می شود مثل قـفس نشـــینی یک ســـار می شود
وقتی که از صــداقت خود حرف می زنم چشم ازحجاب اشـک خودش تار می شود
این جا تمــام سـاده دلان تحت تهمت اند هر کــس به یک بهـانه گرفــــتار می شود
تلـــــخی به کام مردم دانا چـــشانده اند حـــنظل غـذای مرد م هشـــیا ر می شود
تضـــمین زنده ماندن او جاهـــلانه است گوســاله ای که یک شـبه پـروار می شود
گفتم که جای بی گنهان نیست در قفس یوســف که رفت دیـد کـه انـــگار می شود
اغوا نمی شـود دلــــم از وعده های پوچ بارم مگـــر به یـک دل خــوش بار می شود
دیدم به رغم وعده بی حد به خویش دل قـــدری در این مـــیانه طلـب کار می شود
می گویم از صفای درون قصه ای بلـــند این قصه سال هاست که تکــرار می شود
خــیلی به روی ســادگی ام کار کرده ام مشت عاقــــبت نمــونه خــروار می شود
شهاب نجف آبادی
| برای دخترم |
|
هر دم شـــــکایت دارد از من دختر من این دخترک در غصه خوردن تا ندارد دائم به من با شکوه می گوید که قلبم دیگر برای خوردن غـــــــم جا ندارد ایکاش عوض می شد کمی وضعیت ما وضع بدی کس مثل وضـــع ما ندارد یک بــــنز بژ یا نـــقره ای یا نوک مـدادی آخــر چــرا بابـا دراین دنیـــــــا ندارد از حـرف های دخـــــترم دل گــیرم امــا بابا زبانی ســـــرکش و گــویا ندارد گـــفتم که بابا هـست اگر ماشین نداری امـا رفـــیقت جــــــان من بابا ندارد تقــدیرمــــــــا از روز اول این چــنین بود تقدیر مـــــــا این بود اگر امــا ندارد اماجوان هستی و یک شخص جوان هم از شـکوه هـای بی امان پروا ندارد من هـــــــــم در ایا م جوانـی خام بودم این یک حقیقت بوده و حاشـا ندارد این وضــــع هــم روزی برایم پیــش آمد پیش آمداست و هیچ اسـتثنا ندارد غــمگین از این بودم چرا کفشی ندارم بیچاره ای دیدم که اصــــلا پا ندارد پنجم اردی بهشت ماه 87 |
این مرد که عاشق تو شد پیر شده است
