مرا بد جور خامم کرده چشم مست مخمورش

                   امان از دست این چشم خمار و سخت مغرورش

به درگاه خـدایم می بـرم از شوق بیش از حد

                   پنــاه از آن نگـاه نافـذ و چـشمان مخمورش

بدون شــک به طـوفان بلائی می شــود منجر

                    نسـیمی گر فـتد ایـن روز هـا در طـرَه بورش

به ناکـامی شـدم غرق شـگفتی و نمـی دانم

                    کدامـین دست غارتگر به قـتلم کرده مامورش

نمـی دانم چرا در بیـن عاشق هـای این عالم

                    رسـیده بــر من بیـمار و زار و ناتـوان زورش

به رغــم جــهد بی پایان خـود آخــــر نفهمـیدم

                   چه بود از این همه ناز و ادا و عشوه مـنظورش

در این فــکرم که روزی آید با چشم خود بیند

                    نه از بهرام آثاری به جا مانده است و نه گورش

به جان بچه ام قـسّم ، ولی پیوسته می گویم

                   خـداوندا بدار از چشـم زخم دشـمنان دورش

 

         24 خرداد 1394